Gofry jak kiedyś.

Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga długiego czasu. Czas i tak upłynie. 

H. Jackson Brown

Kiedyś jak byłam dzieckiem mieliśmy w domu gofrownicę. Mama co jakiś czas mieszała ciasto na gofry, odstawiała żeby dojrzało i wyciągała gofrownicę z głębin szafki. Było to urządzenie stare o bardzo małej mocy a gofry piekły się i piekły. Wychodził jeden wielki gofr w kształcie kwiatka, którego można było porozcinać na serduszka.

Same gofry były pyszne, ale zapach ... jaki rozprzestrzeniał się po całym domu, doprowadzał mnie wręcz do obłędu ;-)  Dzielnie czekałam na swoją kolej, by zjeść słodkiego gofra posypanego cukrem pudrem. Taka wersja wtedy najbardziej mi odpowiadała. Ale lubiłam również takiego z solidną porcją bitej śmietany no i oczywiście malinami ;-) 

Mam gofrownicę. I upiekłam gofry, które przeniosły mnie w miły świat wspomnień. Mają taki sam kształt jak te, które piekła moja Mama i pachną równie obłędnie. Całe szczęście, że pieką się trochę szybciej ...

Moje dzieci właśnie stoją w kolejce

Gofry tradycyjne ( takie jak kiedyś)

300 g mąki

3 jaja

400 ml mleka

50 g cukru

łyżka proszku do pieczenia

łyżka cukru wanilinowego

100 g masła stopionego i przestudzonego

szczypta soli

Ciasto jest podobne do ciasta naleśnikowego. Może trochę bardziej gęste. Najpierw ubijamy jaja z cukrem i waniliną, dodajemy mleko, mąkę z proszkiem masło i sól. Wszystko dokładnie łączymy i odstawiamy przynajmniej na godzinę. Pieczemy gofry w nagrzanej  gofrownicy.

Najlepsze z cukrem pudrem , śmietaną , owocami.

Pozdrawiam;-)